Życie codzienne było proste i spokojne, przepełnione tradycją i kulturą. Głównymi źródłami dochodu było rybołówstwo, handel i rzemiosło. Ludzie żyli w wspólnotach, łącząc się poprzez rodzinne i społeczne więzi.
Zabytki Dubaju przed erą ropy skupiały się głównie na budowlach religijnych i warownych. Najważniejszymi obiektami były małe meczety i fortyfikacje, które świadczyły o bogatej historii regionu i jego związku z islamem.
Przed erą ropy, Dubaj był małym, aczkolwiek ważnym portem handlowym, służącym do eksportu i importu towarów takich jak przyprawy, drewno, i tkaniny z Indii i Iranu. Port ten, choć niepozorny, stanowił ważne centrum handlu regionalnego, przyciągając kupców z różnych części świata.
Pre-oil Economy
Dubaj przed erą ropną był zupełnie innym miejscem niż obecnie. Głównym źródłem utrzymania dla mieszkańców było rybołówstwo, handel oraz rzemiosło. Miasto było znane z malowniczych architektonicznych dzieł, które w większości były budowane z lokalnych materiałów, takich jak glina i drewno palmowe. Gospodarka opierała się na tradycyjnych metodach, a mieszkańcy prowadzili proste, ale szczęśliwe życie.
Mimo że ropna rewolucja zmieniła oblicze Dubaju, pozostałości po dawnych czasach nadal są widoczne. Przed odkryciem zasobów ropy naftowej, rybołówstwo było jednym z głównych sektorów gospodarki. Lokalne łodzie wyruszały w morze, a rybacy spędzali dni łowiąc różnorodne gatunki ryb, co zapewniało miastu stabilne zaopatrzenie w świeże produkty. Handel również odgrywał kluczową rolę, ze względu na strategiczną lokalizację Dubaju jako węzła handlowego między Europą, Azją i Afryką. Dzięki temu miasto stało się centrum handlu, przyciągając kupców z różnych części świata.
Trade Routes
Dubaj, zanim został zdominowany przez przemysł naftowy, był głównie portem handlowym z intensywnym ruchem tras handlowych. Istniejące szlaki handlowe nie tylko łączyły Dubaj z innymi częściami Bliskiego Wschodu, ale także stanowiły krytyczne połączenia z krajami Azji, Afryki i Europy.
Jednym z najważniejszych szlaków handlowych było Morze Arabskie. Dubaj leżał na strategicznym położeniu, umożliwiającym łatwy dostęp do tego akweny i stanowiący idealne miejsce dla handlowych statków. Dzięki temu morze stało się głównym korytarzem handlu zarówno z lokalnymi portami, jak i miastami w Indiach, Afryce Wschodniej oraz na Półwyspie Arabskim.
Przed erą przemysłu naftowego najważniejszym zasobem naturalnym, który napędzał handel, była perska gulf, bogata w ryby, krewetki i perły. Te produkty były eksportowane na szersze rynki, co przyciągało handlarzy z różnych części świata.
Ponadto, Dubaj był ważnym punktem na Szlaku Jedwabnym, który stanowił krytyczne połączenie między Azją a Europą. Wiele handlowych karawan przemierzało te trasy, przynosząc z sobą bogactwo różnorodnych towarów, od jedwabiu po przyprawy i metale szlachetne.
Pearl Diving Industry
Przemysł łowienia pereł miał olbrzymie znaczenie dla gospodarki regionu Zatoki Perskiej przed erą naftową. Był to nie tylko sposób na życie dla wielu mieszkańców, ale także kluczowy element handlu w regionie. Wody Zatoki Perskiej były bogate w ostrygi perłowe, co sprawiło, że rybołówstwo było głównym źródłem dochodu dla wielu rodzin.
Przemysł łowienia pereł był niezwykle wymagający i niebezpieczny. Nurkowie, nazywani „budżami”, ryzykowali życiem, schodząc na dno morza, aby zbierać ostrygi. Wymagało to nie tylko odwagi, ale także umiejętności i doświadczenia. Niebezpieczeństwa takie jak utonięcia, ataki drapieżników morskich i problemy zdrowotne wynikające z długotrwałego nurkowania były na porządku dziennym.
| Rodzaje pereł | Cena |
|---|---|
| Pereł naturalnych | Wysoka |
| Pereł hodowlanych | Relatywnie niższa |
Wartość pereł naturalnych była szczególnie wysoka, co sprawiało, że łowiectwo pereł było jeszcze bardziej opłacalne, pomimo ryzyka. Odkrycie cennej perełki mogło zmienić życie nurka i jego rodziny na zawsze. Jednak rozwój technik hodowli pereł, zwłaszcza po wprowadzeniu nowoczesnych metod w Japonii, z czasem doprowadził do spadku znaczenia przemysłu łowienia pereł.
Agricultural Practices
W Dubaju przed erą naftową widoczne było zróżnicowanie technik uprawowych. Główną przyczyną tego zjawiska były warunki klimatyczne, w tym wysokie temperatury i niska wilgotność, które wymagały innowacyjnych podejść do rolnictwa. W związku z tym rolnicy stosowali tradycyjne metody irygacyjne, takie jak systemy kanalizacyjne (faladż) oraz używanie wody morskiej do nawadniania pól, co wymagało specjalnych rozwiązań technologicznych. Oprócz tego, optymalizowano zasoby wodne, stosując techniki oszczędzania wody oraz gromadzenie opadów atmosferycznych za pomocą specjalnych zbiorników.
Wzrost populacji oraz zapotrzebowanie na żywność wymusiły rozwój rolnictwa. W rezultacie, rolnicy adaptowali się, wprowadzając nowoczesne technologie uprawowe, takie jak systemy hydroponiczne oraz użycie szklarni w celu kontrolowania warunków wzrostu roślin. Ponadto, intensyfikowano produkcję poprzez stosowanie nawozów sztucznych i środków ochrony roślin, aby zwiększyć plony i zapewnić stałą podaż żywności dla rosnącej populacji miasta. To doprowadziło do modernizacji rolnictwa i zwiększenia efektywności produkcji.
Traditional Crafts
Rzemiosła tradycyjne odgrywały kluczową rolę w życiu społeczności przed erą naftową. Tradycyjne rzemiosła nie tylko zapewniały artykuły codziennego użytku, ale także stanowiły istotny element kultury i dziedzictwa społeczności. Wytwarzanie ręczne było powszechne, a umiejętności przekazywane z pokolenia na pokolenie. Jednym z najbardziej znaczących aspektów tradycyjnych rzemiosł było ich różnorodność, od tkactwa po garncarstwo, od wyrobu mebli po wyroby ze skóry.
Garncarstwo było jednym z najbardziej rozpowszechnionych tradycyjnych rzemiosł. Ręczne formowanie gliny i wypalanie jej w piecach dawało możliwość tworzenia nie tylko użytecznych naczyń, ale także dzieł sztuki. Garncarze posiadali wyjątkowe umiejętności w tworzeniu wzorów i zdobień, które odzwierciedlały lokalne tradycje i historię.
| Tradycyjne Rzemiosło | Opis |
|---|---|
| Tkactwo | Tkactwo było kluczowym rzemiosłem, które dostarczało tkanin na ubrania, dywany i inne tekstylia. Wykorzystywano różnorodne techniki, a wzory często były przekazywane z pokolenia na pokolenie. |
| Wyroby ze skóry | Produkcja wyrobów ze skóry obejmowała tworzenie odzieży, toreb, butów i innych akcesoriów. Rzemieślnicy posiadali unikalne umiejętności w obróbce skóry i zdobieniu jej. |
| Wyroby drewniane | Rzemieślnicy wytwarzali meble, naczynia i inne artykuły użytkowe z drewna. Każdy region miał swoje charakterystyczne style i techniki w produkcji wyrobów drewnianych. |
Tkactwo również odgrywało istotną rolę w społecznościach, dostarczając nie tylko tkanin na ubrania, ale także dywanów i materiałów dekoracyjnych. Tkacze często wykorzystywali lokalne włókna i barwniki, tworząc unikalne wzory i projekty.
Water Management Systems
Systemy zarządzania wodą w Dubaju są kluczowym elementem infrastruktury miasta, umożliwiającym jego rozwój i utrzymanie w warunkach pustynnych. Centralnym punktem tych systemów jest zaawansowana technologia, która umożliwia gromadzenie, oczyszczanie i dystrybucję wody w regionie. Desalinizacja wody morskiej jest głównym procesem produkującym wodę pitną, z uwagi na brak naturalnych źródeł wody słodkiej w regionie.
Systemy desalinizacji są integralną częścią infrastruktury miasta, umożliwiającą zaopatrzenie w wodę niezbędną do spożycia i innych potrzeb gospodarczych. Proces ten wymaga znacznego zużycia energii, co jest jednym z wyzwań związanych z zarządzaniem zasobami wodnymi w Dubaju.
Woda jest również wykorzystywana w rolnictwie miejskim, gdzie systemy nawadniające umożliwiają uprawę roślin w warunkach pustynnych. Innowacyjne metody irygacji są stosowane, aby zminimalizować zużycie wody i maksymalizować efektywność upraw.
Historical Landmarks
W Dubaju przed erą ropy, historia i architektura składają się na bogaty krajobraz kulturowy. Miasto, pierwotnie będące małą rybacką wioską, przekształciło się w globalne centrum handlu, finansów i turystyki. Główne zabytki historyczne Dubaju odzwierciedlają tę ewolucję.
Na czele znajduje się Al Fahidi Fort, zbudowany w XVIII wieku, który pełnił funkcję obronną i siedzibę władz. Dziś jest on historycznym muzeum, prezentującym historię i kulturę regionu, zapewniając wgląd w życie przed boomem na ropę.
Innym ważnym punktem jest Dubai Creek, który stanowi serce miasta. Ten naturalny zatoczka był tradycyjnym portem handlowym, a jego okolice są nadal pełne handlowych atrakcji takich jak złoty i przyprawowy bazar.
Jednym z najbardziej ikonicznych punktów odniesienia Dubaju jest Burj Khalifa. Jako najwyższy budynek na świecie, to architektoniczne arcydzieło przyciąga uwagę odwiedzających z całego świata, symbolizując współczesny rozkwit miasta.
Warto również wspomnieć o Jumeirah Mosque, reprezentującej architekturę muzułmańską i pełniącej rolę miejsca modlitwy oraz Sheikh Saeed Al Maktoum House, domu byłego władcy Dubaju, który obecnie służy jako muzeum, prezentując życie przed erą naftową.
Al Fahidi Neighborhood
W można poczuć puls historycznej Dubaju. To obszar, który wyróżnia się tradycyjną architekturą i klimatem. Spacerując wąskimi uliczkami, można natrafić na urokliwe willa, które zachowują tradycyjne cechy budownictwa. Ta część miasta odzwierciedla ducha Dubaju sprzed boomu na ropę naftową.
Jednym z najważniejszych punktów w Al Fahidi jest Dubai Museum, położony w Al Fahidi Fort. To fascynujące miejsce, które przenosi nas w przeszłość i pozwala zrozumieć jak kiedyś wyglądało życie w tym regionie. Wystawy prezentują różne aspekty życia w Dubaju przed erą naftową, od handlu po rzemiosło.
Spacerując uliczkami Al Fahidi, warto zwrócić uwagę na tradycyjne budynki, które są pięknie utrzymane i pełne detali architektonicznych. Wiele z nich zostało przekształcone w muzea, galerie czy kawiarnie, tworząc unikalną atmosferę miejsca. To idealne miejsce na chwilę refleksji nad historią tego niezwykłego miasta.
W Al Fahidi można również znaleźć sklepiki oferujące ręcznie wykonane produkty, które są prawdziwą perełką dla miłośników rzemiosła. To świetne miejsce na zakup pamiątek, które nie tylko są unikalne, ale także mają historyczne znaczenie.
Dubai Creek
stanowi serce historyczne i ekonomiczne Dubaju, będąc istotnym elementem miasta od czasów prehistorycznych. Wypływający z Zatoki Perskiej kanał dzieli miasto na dwa charakterystyczne obszary: Deira na północy i Bur Dubai na południu. Jest to nie tylko geograficzny punkt odniesienia, ale również centralny węzeł handlowy i kulturowy miasta, który odgrywał kluczową rolę w jego rozwoju i historii.
ma bogatą historię, sięgającą czasów, gdy Dubaj był małą rybacką wsią. Początkowo służył jako naturalny port, który umożliwiał handel i połowy ryb. Jednakże, dzięki strategicznemu położeniu, stał się także ośrodkiem handlowym łączącym Persję, Indie, Afrykę i Europę, przyczyniając się do dynamicznego rozwoju miasta.
| Ważne informacje o Dubaju Creek: | |
|---|---|
| Położenie: | Dzieli Dubaj na Deirę i Bur Dubai |
| Historia: | Początkowo jako naturalny port rybacki, później ważny ośrodek handlowy |
| Znaczenie: | Centralny węzeł handlowy i kulturowy Dubaju |
nie tylko symbolizuje bogatą przeszłość miasta, ale nadal odgrywa istotną rolę w jego współczesnym życiu. Jego nabrzeża są nadal tętniące życiem, z tradycyjnymi dhowami przewożącymi towary i turystów, co stanowi niezapomniane doświadczenie dla odwiedzających.
Bastakiya Quarter
to jedno z najbardziej urokliwych i historycznych miejsc w Dubaju, stanowiące kontrast dla nowoczesnego krajobrazu tego miasta. Znajduje się ono w samym sercu starej części miasta i jest prawdziwą oazą kultury i tradycji. Nazwa „Bastakiya” pochodzi od irańskiej społeczności handlowej, która osiedliła się tutaj w XIX wieku.
Spacerując uliczkami , można poczuć ducha przeszłości i zanurzyć się w tradycyjnym życiu mieszkańców Dubaju sprzed epoki naftowej. Charakterystyczne budynki z białymi ścianami i drewnianymi okiennicami emanują historycznym urokiem, a wąskie uliczki tworzą labirynt pełen niespodzianek.
Architektura Bastakiya Quarter to prawdziwy przykład tradycyjnego arabskiego stylu budownictwa, gdzie budynki są zaprojektowane w taki sposób, aby chronić przed słońcem i zapewnić naturalną wentylację. Charakterystyczne wieżowce wiatrowe zwane „barajil” wznoszą się nad dachami, tworząc niepowtarzalny krajobraz miasta.
W tej części miasta można również zobaczyć rekonstrukcje tradycyjnych domów mieszkalnych, które prezentują życie mieszkańców Dubaju sprzed wielu lat. Odwiedzający mogą przeżyć autentyczne doświadczenia związane z rzemiosłem, kuchnią i życiem codziennym, które kiedyś dominowało w tym regionie.
Kultura i Sztuka są nieodłącznymi elementami Bastakiya Quarter. Galerie sztuki, pracownie rzemieślnicze i małe kawiarnie tętnią życiem, przyciągając zarówno lokalnych artystów, jak i turystów. To idealne miejsce na odkrywanie lokalnych talentów i unikatowych dzieł sztuki.
Restauracje i kawiarnie serwują autentyczne dania kuchni arabskiej, zapewniając odwiedzającym prawdziwą ucztę dla podniebienia. Atmosfera jest tu zawsze przyjazna i serdeczna, a aromaty egzotycznych przypraw unosić się mogą w powietrzu.
Al Ahmadiya School
to jedna z najstarszych szkół w Dubaju, o bogatej historii i znaczeniu kulturowym. Założona w 1912 roku przez prominentnego mieszkańca Dubaju, Ahmeda bin Dalmooka Al Maktouma, szkoła ta odegrała kluczową rolę w edukacji młodych mieszkańców miasta w okresie przed odkryciem ropy naftowej. Pierwotnie Al Ahmadiya School była małą madrasą, która oferowała podstawową edukację w dziedzinach religii, języka arabskiego oraz matematyki. Jednak z biegiem lat, jej znaczenie i oferta edukacyjna stale się rozwijały.
Przez lata Al Ahmadiya School stała się kluczowym ośrodkiem edukacji w Dubaju, przyciągając uczniów z różnych środowisk społecznych. Szkolna architektura jest również niezwykle interesująca, z charakterystycznymi elementami arabskiego wzornictwa. Budynek jest utrzymany w tradycyjnym stylu, z wykorzystaniem lokalnych materiałów budowlanych, co dodaje mu wyjątkowego uroku i historycznego znaczenia.
odgrywała ważną rolę nie tylko w edukacji, ale także w kształtowaniu społeczności lokalnej. Była to nie tylko szkoła, ale także centrum spotkań dla mieszkańców Dubaju, gdzie odbywały się różnorodne wydarzenia kulturalne i społeczne. W ten sposób, szkoła nie tylko dostarczała wiedzy, ale również integrowała społeczność i promowała wartości kulturowe regionu.
Dubai Souks
Dubaj Souki to niezapomniane doświadczenie dla każdego, kto odwiedza ten dynamiczny emirat. Znane również jako sukiennice, te tradycyjne rynki są sercem handlu w Dubaju od setek lat. Choć miasto rozwinęło się w wielki, nowoczesny obszar handlowy, to souki wciąż przyciągają tłumy swoim urokiem i autentycznym charakterem.
W Dubaju Souki znajdziesz wszystko, od kolorowych tkanin i orientalnych przypraw po luksusowe klejnoty i pamiątki. Wyrusz na wędrówkę przez wąskie alejki, gdzie przytłaczające zapachy, tętniące życiem tłumy i szum handlu sprawią, że poczujesz się jak w magicznym labiryncie.
Co wyróżnia Dubaj Souki to jego różnorodność. Na przykład, Souk Madinat Jumeirah to rekonstrukcja tradycyjnego souku, ale z dodatkowym luksusem i stylem. Znajdziesz tam ekskluzywne butiki, restauracje i widoki na kanały, które dodają mu uroku.
W przeciwieństwie do tego, Souk Al Bahar oferuje mieszankę tradycji i nowoczesności. Zlokalizowany w sercu centrum handlowego, ten souk oferuje bogaty wybór arabskich produktów rzemieślniczych, biżuterii i smakołyków, wszystko to w stylowym otoczeniu z widokiem na wieżę Burdż Chalifa.
Jeśli szukasz prawdziwie autentycznego doświadczenia, nie możesz ominąć Gold Souk i Spice Souk w Deira. Gold Souk to największy rynek złota na świecie, gdzie dziesiątki sklepów prezentują bogactwo tego cennego kruszcu w różnych formach i wzorach. Spice Souk zaś urzeka swoimi stoiskami pełnymi kolorowych przypraw, z których niektóre są trudne do znalezienia gdzie indziej.
Social Structure
W społeczeństwie Dubaju przed erą naftową struktura społeczna była ściśle związana z tradycyjnymi wartościami i hierarchią rodową. Na szczycie hierarchii znajdowali się szejkowie i inne wpływowe rodziny, którzy kontrolowali większość zasobów i decyzji społecznych. Pod nimi znajdowała się warstwa elit biznesowych i kupiecka, które również cieszyły się znacznym prestiżem społecznym. Kolejną warstwę stanowili robotnicy migracyjni, głównie przybywający z krajów Azji Południowej i Bliskiego Wschodu, którzy często pracowali w sektorach budowlanym i usługowym.
Struktura społeczna Dubaju ewoluowała wraz z nadejściem erę naftowej. Znaczące zasoby finansowe płynące z przemysłu naftowego spowodowały gwałtowny wzrost gospodarczy i migrację zarówno zewnętrzną, jak i wewnętrzną. Powstanie nowych sektorów, takich jak handel, turystyka i usługi finansowe, przyczyniło się do powstania nowych klas społecznych, takich jak klasa średnia i klasa pracująca.
| Warstwa społeczna | Charakterystyka |
|---|---|
| Szejkowie i wpływowe rodziny | Control over resources and social decisions. |
| Elita biznesowa i kupiecka | Prestigious social status, involvement in commerce and business. |
| Robotnicy migracyjni | Mostly from South Asia and the Middle East, working in construction and services. |
| Klasa średnia | Rising due to economic growth, engaged in various sectors like trade, tourism, and finance. |
| Klasa pracująca | Engaged in manual labor, service industry, and low-skilled jobs. |
Tribal System
Dubaj przed erą ropy naftowej był zorganizowany w oparciu o system plemienny, który odgrywał kluczową rolę w społeczeństwie. Podstawą struktury społecznej były plemiona, z których każde miało swoje własne zwyczaje, tradycje i hierarchię wewnątrz społeczności. Rodzina była jednostką podstawową w ramach systemu plemiennego, a więzi rodzinne były silne i wpływały na wszystkie aspekty życia jednostki.
W ramach systemu plemiennego istniała jasno określona hierarchia społeczna, z wodzem plemienia na szczycie. Wódz był autorytetem zarówno w sprawach politycznych, jak i społecznych, decydującym o kwestiach dotyczących plemienia. Starsi pełnili rolę doradców dla wodza i mieli duży wpływ na podejmowane decyzje. Młodzi byli oczekiwani, aby przestrzegać tradycji i posłusznie podążać za wskazówkami starszych członków społeczności.
| Punkty kluczowe | Informacje istotne |
|---|---|
| System plemienny | Podstawa struktury społecznej Dubaju przed erą ropy naftowej. |
| Hierarchia społeczna | Wodzowie, starsi i młodzi pełnili określone role w społeczności plemiennej. |
| Wpływ rodzin | Silne więzi rodzinne miały duży wpływ na życie jednostki. |
System plemienny regulował także relacje międzyplemienne, z zachowaniem tradycyjnych praktyk handlowych i diplomatycznych. Handel był ważną częścią życia społecznego, a karawany podróżujące przez pustynię odgrywały kluczową rolę w wymianie towarów między różnymi plemionami. Plemiona utrzymywały także sojusze i układy polityczne w celu ochrony i wzmacniania swoich pozycji w regionie.
Family Units
w społeczeństwie Dubaju odgrywają kluczową rolę zarówno w życiu codziennym, jak i w strukturze społecznej. Rodziny są podstawowymi jednostkami społecznymi, które łączą się w większe struktury społeczne. W Dubaju, rodzina jest nie tylko miejscem wsparcia emocjonalnego, ale również stanowi podstawę dla wielu aspektów życia, w tym ekonomicznego i społecznego. Wartości rodzinne są ściśle zakorzenione w kulturze emirackiej, co przyczynia się do silnego związku między jej członkami. Tradycyjnie, rodziny wielopokoleniowe są powszechne, co oznacza, że rodzice, dzieci, dziadkowie i czasem krewni mieszkają razem lub w pobliżu siebie. Ten model rodzinny umożliwia wspólne dzielenie się obowiązkami, opieką nad dziećmi oraz wspieranie się nawzajem w trudnych sytuacjach.
W kulturze Dubaju, szacunek dla starszych członków rodziny jest bardzo ważny. Starsze osoby są traktowane z szacunkiem i czczonymi za ich mądrość i doświadczenie życiowe. Decyzje w rodzinie często podejmowane są po konsultacji ze starszymi członkami, co podkreśla ich znaczenie w strukturze rodziny. Ponadto, wsparcie finansowe dla członków rodziny, szczególnie tych w podeszłym wieku, jest powszechne i uważane za obowiązek moralny dla młodszych członków rodziny.
Role of Women
Przez wieki, kobiety w Dubaju odgrywały istotną rolę w społeczności, choć ich funkcje były często ograniczone przez tradycyjne normy społeczne. W tradycyjnym społeczeństwie, głównym zajęciem dla kobiet było dbanie o dom, opieka nad dziećmi oraz prace domowe. Mimo to, kobiety odgrywały również kluczową rolę w gospodarstwie domowym, zarządzając finansami i podejmując decyzje związane z życiem rodzinnym.
Wraz z rozwijającą się gospodarką i postępem społecznym, rola kobiet w Dubaju zaczęła ewoluować. Edukacja stała się kluczowym czynnikiem umożliwiającym kobietom wyjście poza tradycyjne role. Rząd Dubaju wprowadził szereg inicjatyw mających na celu promowanie edukacji kobiet i ich udziału w życiu publicznym.
Obecnie kobiety w Dubaju angażują się w różnorodne sfery życia społecznego i zawodowego. Mają równy dostęp do edukacji, co umożliwia im rozwijanie kariery zawodowej w różnych dziedzinach, takich jak medycyna, prawo, biznes czy edukacja. W Dubaju istnieją również inicjatywy rządowe i organizacje pozarządowe, które wspierają kobiety w ich karierze zawodowej oraz przedsiębiorczości.
Traditional Clothing
Dubaj słynie ze swojej różnorodności kulturowej, która często odzwierciedla się w tradycyjnych strojach noszonych przez jego mieszkańców. Tradycyjne ubrania w Dubaju nie tylko są ważnym elementem dziedzictwa kulturowego, ale także odzwierciedlają społeczną i ekonomiczną pozycję noszących je osób.
Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów tradycyjnego ubioru w Dubaju jest dishdasha, znany również jako kandura. To luźna, biała sukmana, zazwyczaj wykonana z lekkiego materiału, idealna do noszenia w gorącym klimacie. Dishdasha jest noszona przez mężczyzn na co dzień, a także na specjalne okazje, takie jak święta religijne czy oficjalne spotkania.
Dla kobiet tradycyjnym strojem jest abaya, długa, luźna czarna szata zwykle noszona wraz z hidżabem, który pokrywa głowę i często również twarz. Abaya może być ozdobiona haftami, cekinami lub innymi ozdobami, co nadaje jej elegancki wygląd. Jest to nie tylko element ubioru, ale także symbol skromności i pokory, co jest ważne w kulturze Dubaju.
Warto również wspomnieć o tradycyjnym męskim nakryciu głowy, keffiyeh. To bawełniana chusta w kratę, zazwyczaj noszona na głowie i zawiązana na karku przy użyciu igły zwanej agal. Keffiyeh nie tylko chroni przed słońcem i piaskiem, ale także jest symbolem narodowej tożsamości i dumy.
Podczas uroczystości i świąt, mieszkańcy Dubaju często ubierają się w bardziej wytworne stroje, często bogato zdobione i wykonane z luksusowych materiałów. To okazja do zaprezentowania swojego bogactwa i statusu społecznego. Na przykład, dla mężczyzn popularne są tradycyjne szaty arabskie z haftami i złotymi zdobieniami, podczas gdy kobiety mogą wybierać spośród bogato zdobionych kaftanów i jedwabnych szat.
